Η ένωση μεταξύ Γκουρού και Σιχ είναι γεμάτη ευχαρίστηση και ευτυχία. Δεν μπορεί να περιγραφεί. Με την επίπονη πρακτική του διαλογισμού στον ευλογημένο Γκουρού Ναάμ και απολαμβάνοντας το ελιξίριο της αγάπης, ένας Σιχ αισθάνεται απόλυτα χορτασμένος.
Ξεχνώντας τα εγκόσμια καυχήματα της γνώσης, τις εμπλοκές, τις σοφίες και άλλα επιτεύγματα, την εξάσκηση του Σιμράν εντατικά, ένας Σιχ χάνει τη συνείδηση της ύπαρξής του και συγχωνεύεται στην εκπληκτική της εκπληκτικής κατάστασης.
Φτάνοντας στην υψηλή θεϊκή κατάσταση και γίνοντας ένα με τον Κύριο που είναι πέρα από την αρχή, ακόμη και τους αιώνες, ένας Σιχ προχωρά πέρα από την αρχή και το τέλος. Γίνεται ανεξιχνίαστος και λόγω της ενότητάς του μαζί Του, η έκτασή του δεν μπορεί να κατανοηθεί.
Αυτή η ένωση Γκουρού και Σιχ σίγουρα κάνει έναν Σιχ σαν τον ίδιο τον Θεό. Αυτή η ένωση τον κάνει να κατοικεί στο όνομά Του. Προφέρει διαρκώς-Εσύ! Σύ! Αρχοντας! Αρχοντας! και φωτίζει τον φάρο του Ναάμ. (86)