Όταν ο Αληθινός Γκουρού, μια ενσάρκωση του πλήρους και μοναδικού Κυρίου γίνεται ευγενής, καταστρέφει τη μελωδία του εγώ, ενσταλάσσοντας ταπεινοφροσύνη στην καρδιά.
Με την ευγένεια του Αληθινού Γκουρού, δένεται κανείς με τον Γκουρού του Λόγου (Σαμπάντ Γκουρού) στην παρέα αγίων προσώπων. Το συναίσθημα της αγάπης λατρείας καταστρέφει τη δυαδικότητα από το μυαλό.
Με τη μεγαλοπρέπεια του Αληθινού Γκουρού, την απόλαυση της αγάπης που μοιάζει με ελιξίριο Naam, αισθάνεται κανείς χορτασμένος. Γίνοντας θαυμαστός και αφοσιωμένος, επιδίδεται στο διαλογισμό στο όνομα του ατρόμητου Κυρίου.
Με την ευγένεια του Αληθινού Γκουρού που αποκηρύσσει τον φόβο και την ανησυχία, μπαίνει κανείς σε κατάσταση έκστασης και υιοθετώντας την αφιέρωση του Αληθινού Γκουρού γίνεται σκλάβος του Γκουρού. (189)