Εξασκώντας τις διδασκαλίες του Γκουρού με μυαλό, λόγια και δράση, ο αφοσιωμένος Σιχ που παρευρίσκεται κρατά κάθε μέλος του σώματός του στη μνήμη του μακαριστού Πανταχού Παρών Κυρίου όλη την ώρα.
Παραμένει σε κατάσταση έκστασης πίνοντας το στοργικό ελιξίριο του Naam: Δεν απολαμβάνει καμία άλλη απόλαυση της ζωής πια.
Το υπέροχο ελιξίριο που τον έχει κάνει να ζήσει μια τέτοια ουράνια κατάσταση έκστασης είναι απερίγραπτο.
Η ακτινοβολία της αγάπης για τον Naam Simran υπάρχει μέσα του μια παράξενη μορφή που εκπλήσσει όλους τους θεατές. (52)