جڏهن سچو گرو، مڪمل ۽ واحد رب جو مجسمو بڻجي وڃي ٿو، هو انا جي راڳ کي ختم ڪري ٿو، دل ۾ عاجزي پيدا ڪري ٿو.
سچي گروءَ جي مهربانيءَ سان، ڪو به بزرگن جي صحبت ۾ لفظ گرو (شبد گرو) سان جڙي ٿو. محبت جي پوڄا جو جذبو ذهن مان دوئي کي ختم ڪري ٿو.
سچي گروءَ جي عظمت سان، پياري امرت جهڙو نام جي لذت سان، ماڻهو سڪون محسوس ڪري ٿو. عجب ۽ عقيدتمند ٿي، بي خوف رب جي نالي جي مراقبي ۾ مشغول ٿي وڃي ٿو.
سچي گروءَ جي مهربانيءَ سان، خوف ۽ پريشانيءَ کي ڇڏي، پرجوشيءَ جي حالت ۾ اچي وڃي ٿو ۽ سچي گروءَ جي تقدس اختيار ڪرڻ سان، گروءَ جو ٻانهو ٿئي ٿو. (189)