جيئن هڪ مڇي تيزيءَ سان مٿانهين طرف ترندي آهي، تيئن گروءَ جي ڪلام ۾ مشغول گروءَ جو هڪ شاگرد به ٽنهي رڳن (ارها، پنگلا ۽ سُخمانا) جي سنگم کي پُراڻي سانس/هوا جي طريقي سان پار ڪري ٿو.
عجيب عقيدت ۽ محبت ۾ بي خوف ٿي، نام سمرن جي مشق ۾ مشغول ٿي ۽ عجيب پراسرار طريقن سان اتي پهچي، پيار ڪندڙ دائمي امرت کي پيئي ٿو.
گرو جي تعليمات تي مراقبي جي ڀرپور مشق ڪرڻ سان، ذهن اڻڄاتل راڳ ٻڌڻ شروع ڪري ٿو. نتيجي طور، اهو پنهنجو موقف تبديل ڪري ٿو ۽ خدا جي طرف متوجه ٿي وڃي ٿو. ان کان پوءِ انسان خدائي امرت جي مسلسل وهڪري کي مزو ڏئي ٿو جيڪو ريسو جي طور تي پيدا ٿئي ٿو
ٽن نانن جي سنگم کي پار ڪرڻ سان، انسان کي رب سان ملڻ جي خوشي حاصل ٿئي ٿي. اتي صوفياتي دروازا امن، اتحاد، لذت ۽ خوشي حاصل ڪرڻ جو منفرد مقام آهي. (291)