اي منهنجا مالڪ، جڏهن مان ٻڌان ٿو ته تون انهن مان محبوب آهين جيڪي هر وقت تنهنجي پوڄا ڪندا آهن، مان، جيڪو تنهنجي عبادت کان محروم آهيان، اداس ۽ مايوس ٿي ويس. پر اهو ٻڌي توهان گنهگارن کي معاف ڪري ڇڏيو ۽ انهن کي پرهيزگار بڻائي ڇڏيو، منهنجي دل ۾ اميد جي هڪ کرن روشن ٿي.
آءٌ، بدڪار، جڏهن ٻڌان ٿو ته تون سڀني جي فطري جذبن ۽ خيالن جو ڄاڻو آهين، تڏهن مان اندر ۾ ڏڪندو آهيان. پر اهو ٻڌي ته تون غريبن ۽ مسڪينن تي رحم ڪندڙ آهين، مون پنهنجا سڀ خوف ختم ڪري ڇڏيا.
جيئن ريشمي ڪپهه جو وڻ (Bombax heptaphylum) چڱيءَ طرح پکڙيل ۽ مٿاهون هوندو آهي، تيئن برسات جي موسم ۾ به ان ۾ ڪو به گل يا ميوو نه هوندو آهي، پر جڏهن صندل جي وڻ کي ويجهو آندو ويندو آهي ته اها خوشبودار ٿي ويندي آهي. اهڙيءَ طرح هڪ انا پرست ماڻهو به عقل ۾ اچي ٿو
منهنجي بڇڙن ڪمن جي ڪري، مون کي دوزخ ۾ به جاءِ نٿي ملي. پر مان توهان جي رحمدل، رحمدل، رحمدل ۽ بدڪارن جي اصلاح ڪرڻ واري ڪردار تي ڀروسو ڪري رهيو آهيان. (503)