مهاڀارت جي هڪ ڪهاڻي موجب، بابا سکديو جي ڄمڻ وقت پيدا ٿيندڙ هر ڪنهن کي ديوي ۽ آزاد سمجهيو ويندو آهي.
مينهن جو هر ڦڙو جيڪو سمنڊ ۾ سواتيءَ جي نڪشترا دوران پوي ٿو، اهو مڃيو وڃي ٿو ته اهو موتي بڻجي ويندو آهي جڏهن اهو هڪ سيپ سان رابطي ۾ اچي ٿو.
هوائون جڏهن صندل جي وڻن کي ڇهندي آهي ته ان جي خوشبو سڀني وڻن ۾ پکڙجي ويندي آهي، جن مان به صندل جي وڻ وانگر خوشبو اچڻ لڳندي آهي.
ساڳيءَ طرح، گروءَ جا اهي سڀئي سک، جيڪي سچي گروءَ جي طرفان ڏنل سکن جي پاڪ صحبت مان لطف اندوز ٿيڻ لاءِ امرت واري ساعت ۾ جاڳندا آهن، رب جي نالي جي مشق ڪرڻ سان، نجات جا اهل بڻجي ويندا آهن.