جيئن ته ديوالي جي عيد تي، جيڪو هندستان جي ڪارتڪ مهيني ۾ پوي ٿو، رات جي وقت ڪيترائي مٽي جا ڏيئا روشن ٿين ٿا، ۽ انهن جي روشني ٿوري وقت کان پوء ختم ٿي وڃي ٿي.
جيئن پاڻي تي بلبل نظر اچن ٿا جڏهن مينهن جا ڦڙا، ۽ تمام جلد ئي اهي بلبل ڦاٽن ٿا ۽ سطح تان غائب ٿي وڃن ٿا؛
جيئن اڃايل هرڻ پاڻيءَ جي موجودگيءَ کان بيزار ٿي وڃي ٿو، تيئن گرم چمڪندڙ واريءَ (مرجان) جيڪا وقت گذرڻ سان غائب ٿي وڃي ٿي، تڏهن هو ان جاءِ تي پهچي ٿو.
ائين ئي مايا جو پيار آهي جيڪو وڻ جي ڇانو وانگر پنهنجي مالڪ کي بدلائيندو رهي ٿو. پر گروءَ جو ناميارو عقيدتمند، جيڪو سچ جي پاڪ پيرن ۾ مشغول رهي ٿو، هو آسانيءَ سان پرڪشش ۽ چالاڪ مايا کي قابو ڪري سگهي ٿو. (311)