جڏهن کان انسان پنهنجي ذهن کي سچي گرو جي پيرن وانگر ڪنول سان ڳنڍي ٿو، تڏهن کان هن جو دماغ مستحڪم ٿي وڃي ٿو ۽ اهو ڪٿي به نه ڀڄندو آهي.
سچي گرو جي پيرن جي پناهه هڪ کي سچي گرو جي پيرن جي ڌوئڻ سان مهيا ڪري ٿي جيڪا هن کي غير معمولي حالت حاصل ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿي ۽ سامان ۾ مشغول ٿي.
جڏهن کان سچي گروءَ جا پاڪ پير هڪ عقيدتمند جي دل ۾ رهجي ويا آهن (عقيدت هن جي پناهه ورتي آهي) تڏهن کان ان عقيدتمند جو ذهن ٻيا سڀ آرام ڇڏي، سندس نالي جي توفيق ۾ مشغول ٿي ويو آهي.
جڏهن کان سچي گروءَ جي پيرن جي پاڪ خوشبوءِ عقيدتمند جي ذهن ۾ داخل ٿي آهي، تڏهن کان ٻيون سڀ خوشبوءِ سندس لاءِ نراسائي ۽ لاتعلق ٿي ويون آهن. (218)