نام جي امرت کي چکڻ کان سواءِ، هڪ بيوقوف زبان گهڻو ڪچرو ڳالهائي ٿي. ان جي برعڪس، هن جي نالي جي بار بار چوڻ سان، هڪ بندو زبان مٺو ۽ خوشگوار ٿي ويندو آهي.
امرت جهڙو نالو پيئڻ سان، هڪ عقيدتمند جوش جي حالت ۾ رهي ٿو. هو اندران ڏسڻ شروع ڪري ٿو ۽ ڪنهن ٻئي تي منحصر نه آهي.
نام جي راهه تي ويندڙ مسافر سڪون جي حالت ۾ رهي ٿو ۽ خدائي لفظن جي موسيقي جي آسماني راڳ ۾ سمايل رهي ٿو. هن جي ڪنن ۾ ٻيو ڪوبه آواز ٻڌڻ ۾ نه ٿو اچي.
۽ هن خوشي واري حالت ۾، هو جسم کان آزاد ۽ اڃا تائين جيئرو آهي. هو سڀني دنياوي شين کان آزاد آهي ۽ جيئرو ئي آزاد آهي. هو ٽنهي جهانن ۽ ٽن دورن جي واقعن کي ڄاڻڻ جي قابل ٿي وڃي ٿو. (65)