اي منهنجا گرو شعور دوست! فلسفو پٿر وانگر، جنهن جو لمس هڪ ڌاتو کي سون ۾ تبديل ڪري ٿو، ڪٿي آهي سچي گرو جي جھلڪ جيڪا انسان کي سون وانگر عظيم ۽ قيمتي بڻائي ٿي؟ ڪٿي آهن اهي دلڪش اکيون ۽ مٺا انمول لفظ؟
ڪٿي آهي خوبصورت ڏندن سان مسڪرائيندڙ چهرو، ڪٿي آهي چولي ۽ گهر ۽ هن جي شاهوڪار زمينن ۽ باغن ۾ هلندي؟
امن ۽ آرام جو خزانو ڪٿي آهي؟ هن جي ساراهه ڳائڻ جو خزانو نالو ۽ بني (گرو جي سازن) ذريعي. ڪٿي آهي اها مهرباني ۽ احسان جو، جيڪو بيشمار عقيدتمندن کي دنيا جي سمنڊ پار ڪري ٿو؟
ڪٿي آهي رب جي نالي جي مشق سان رب ۾ مشغول، رب جي نالي جي خوشين مان لطف اندوز ٿيڻ جو عجيب ۽ عجيب احساس ۽ ڪٿي آهي اها جماعت جيڪا خدائي سچي گرو جي حضور ۾ گڏ ٿي، جيڪا طاقت جا گيت ڳائي ٿي.