جهڙيءَ طرح هڪ ڇوڪري شاديءَ کان پوءِ پنهنجي والدين جو گهر ڇڏي وڃي ٿي ۽ پنهنجي نيڪ صفتن جي ڪري پنهنجو ۽ پنهنجي مڙس جي خاندان لاءِ عزت وارو نالو ڪمائي ٿي.
پنهنجي بزرگن جي خدمت ڪرڻ ۽ پنهنجي ساٿيءَ جي وفادار ۽ وفادار رهڻ سان، سڀني کان وڌيڪ عزت وارو لقب حاصل ڪري ٿو.
پنهنجي مڙس جي معزز ساٿيءَ جي حيثيت ۾ هن دنيا مان لاڏاڻو ڪري ۽ دنيا ۽ آخرت ۾ پنهنجو نالو ڪمائي.
ائين ئي گروءَ جو هڪ سک شروع کان پڇاڙيءَ تائين ساراهه جو لائق آهي، جيڪو گروءَ جي راهه تي هلي، رب جي خوف ۾ زندگي گذاري ٿو. (119)