ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 494

ਜਉ ਕੋਊ ਬੁਲਾਵੈ ਕਹਿ ਸ੍ਵਾਨ ਮ੍ਰਿਗ ਸਰਪ ਕੈ ਸੁਨਤ ਰਿਜਾਇ ਧਾਇ ਗਾਰਿ ਮਾਰਿ ਦੀਜੀਐ ।

jau koaoo bulaavai keh svaan mrig sarap kai sunat rijaae dhaae gaar maar deejeeai |

جيڪڏهن ڪنهن وساريل ماڻهوءَ کي ڪو ڪتو، جانور يا نانگ سڏي ٿو ته هو غصي ۾ اچي ٿو ۽ مٿس ڌڪ هڻي ٿو ڄڻ ته کيس مارڻ وارو آهي (اهڙو ماڻهو انهن ٽنهي نسلن کان وڌيڪ خراب آهي).

ਸ੍ਵਾਨ ਸ੍ਵਾਮ ਕਾਮ ਲਾਗਿ ਜਾਮਨੀ ਜਾਗ੍ਰਤ ਰਹੈ ਨਾਦਹਿ ਸੁਨਾਇ ਮ੍ਰਿਗ ਪ੍ਰਾਨ ਹਾਨਿ ਕੀਜੀਐ ।

svaan svaam kaam laag jaamanee jaagrat rahai naadeh sunaae mrig praan haan keejeeai |

هڪ ڪتو سڄي رات پنهنجي مالڪ جي نگرانيءَ ۾ رهي ٿو ۽ سندس خدمت ڪندو رهي ٿو، ۽ هڪ هرڻ گهنڊ هيرا جي موسيقيءَ جو آواز ٻڌي پنهنجي جان وڃائڻ جي حد تائين وڃي پهتو.

ਧੁਨ ਮੰਤ੍ਰ ਪੜੈ ਸਰਪ ਅਰਪ ਦੇਤ ਤਨ ਮਨ ਦੰਤ ਹੰਤ ਹੋਤ ਗੋਤ ਲਾਜਿ ਗਹਿ ਲੀਜੀਐ ।

dhun mantr parrai sarap arap det tan man dant hant hot got laaj geh leejeeai |

نانگ جي جادوگر جي بانسري جي آواز ۽ گارڊ جي آواز کان متاثر ٿي، هڪ نانگ پاڻ کي دلدار جي حوالي ڪري ٿو. دلدار سندس ڀنگ ڀڃي ٿو ۽ کيس پنهنجي خاندان جي نالي سان سڏي، پڪڙي ٿو.

ਮੋਹ ਨ ਭਗਤ ਭਾਵ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਹੀਨਿ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਬਿਨੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜਗੁ ਜੀਜੀਐ ।੪੯੪।

moh na bhagat bhaav sabad surat heen gur upades bin dhrig jag jeejeeai |494|

جنهن سچي گروءَ کان منهن موڙي ڇڏيو آهي، ان کي پنهنجي مالڪ رب لاءِ ڪتي جهڙو پيار نٿو ٿي سگهي. هو موسيقيءَ جي جادوگريءَ کان به بيزار آهن (هرڻ جي برعڪس) ۽ سچي گروءَ جي راڳن جي توفيق کان سواءِ، دنيا ۾ سندن جيئڻ جنجال آهي.

اشاريه (1 - 675)

کبیت سوئے صفحو: 1 - 675