جيئن ڪاغذ تي پاڻي پوي ٿو ته سڙي يا سڙي وڃي ٿو، پر جڏهن ٿلهي سان ٺهڪي اچي ٿي ته پاڻيءَ جي اثر کي چڱيءَ طرح برداشت ڪري ٿو.
جيئن ڪپهه جون لکين گنڊون باهه جي چنگاري سان تباهه ٿي وينديون آهن، پر جڏهن تيل کي وِک وانگر ملائي، روشني ڏئي ٿي ۽ گهڻي وقت تائين زنده رهي ٿي.
جيئن لوهه پاڻيءَ ۾ اڇلائڻ سان ئي ٻڏي وڃي ٿو، پر جڏهن ڪاٺيءَ سان ڳنڍجي ٿو ته اهو تري ٿو ۽ گنگا نديءَ يا سمنڊ جي پاڻيءَ کي نظرانداز ڪري ٿو.
ساڳيءَ طرح موت جهڙو نانگ هر ڪنهن کي نگلي رهيو آهي. پر جڏهن گروءَ کان نام جي صورت ۾ تقدس حاصل ٿئي ٿو ته پوءِ موت جو ملائڪ غلامن جو غلام بڻجي وڃي ٿو. (561)