پوءِ ڇا ٿيندو جيڪڏهن ڪو ماڻهو روحاني طاقتن جي ذريعي هوا جو ڦوهارو بڻجي فضا ۾ ڀڄندو رهي جڏهن سندس ذهن ۾ سڀ خواهشون سمايل آهن ۽ هو نه ٿو ڄاڻي ته انهن مان نجات ڪيئن حاصل ڪجي؟
جهڙيءَ طرح کوهه مان نڪتل پاڻي رسيءَ سان ڳنڍي ساگر نه ٿيندو آهي ۽ گدڙ، جيڪو آسمان ۾ لاشن جي تلاش ۾ گهمندو آهي، ان کي پکين جو ديوتا قبول نه ٿو ڪري سگهجي، اهڙيءَ طرح هڪ بڇڙي ماڻهوءَ کي به نه ٿو مڃي سگهجي. روحاني طور تي بيدار ٿيڻ جي دعويٰ
دڙي ۾ رهندڙ چوهيءَ کي غار ۾ پير نه ٿو چئي سگهجي. اهڙيءَ طرح جنهن ماڻهوءَ ڪنهن سان به نيڪي نه ڪئي آهي، اهو چوهيءَ وانگر آهي، جيتوڻيڪ هو پنهنجي محبوب الله جي معرفت حاصل ڪرڻ لاءِ سخت توجهه ڪري. جيڪڏهن ڪو نانگ وانگر ڊگھي زندگي حاصل ڪري، ڪو به نه ٿو ڪري سگهي
پر گروءَ جو فرمانبردار سک پاڻ کي مايا جي ٽين نشانين جي اثر کان پاڪ رکي ٿو ۽ دل کان بيزار ٿي وڃي ٿو. هو پنهنجي انا کي وڃائي ٿو ۽ سڀني جي خدمت ڪرڻ ۽ ٻين جي ڪمن کي شاندار طور تي مڪمل ڪرڻ سان عاجزي جو هڪ نمونو بڻجي ٿو. (224)