چنڊ جي موجودگيءَ سان راهو سج کي کائي نٿو سگهي، پر جڏهن سج چنڊ کان لڪندو آهي ته سج گرهڻ لڳندو آهي. (هتي چنڊ ان عظيم انسان جي علامت آهي جنهن جي صحبت ۾ مايا گرم طبيعت واري سج کي نه کائي ٿي).
اوڀر ۽ اولهه سج ۽ چنڊ جون هدايتون آهن. جڏهن نئين چنڊ جي ڏينهن کان ٻه ڏينهن پوءِ اولهه ۾ چنڊ نظر اچي ٿو ته سڀ ان کي سلام ڪندا آهن (هندستاني روايتن موجب). پر پوري چنڊ واري ڏينهن تي، چنڊ اوڀر ۾ اڀري ٿو ۽ اهو نه آهي
ڪاٺ ۾ باهه گهڻي وقت تائين لڪي رهي آهي پر جيئن ئي ڪاٺ کي باهه لڳندي آهي ته سڙي ويندي آهي (هتي باهه گهٽ گناهه انسان جي علامت آهي جڏهن ته ٿڌي دماغ واري ڪاٺ کي خدا ترس ماڻهو ڏيکاريو ويو آهي).
اهڙيءَ طرح، بڇڙن نفسن جي صحبت ۾ رهڻ سان ڏک ۽ تڪليفون برداشت ڪرڻيون پونديون آهن، پر گروءَ وارن جي صحبت ۾ رهڻ سان ڇوٽڪارو حاصل ٿيندو آهي. (296)