ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 329

ਜੈਸੇ ਜਲ ਅੰਤਰਿ ਜੁਗੰਤਰ ਬਸੈ ਪਾਖਾਨ ਭਿਦੈ ਨ ਰਿਦੈ ਕਠੋਰ ਬੂਡੈ ਬਜ੍ਰ ਭਾਰ ਕੈ ।

jaise jal antar jugantar basai paakhaan bhidai na ridai katthor booddai bajr bhaar kai |

جيئن پٿر پاڻيءَ ۾ سالن تائين رهي ٿو، تڏهن به نرم نه ٿيندو آهي، ڇاڪاڻ ته اهو سخت دل هوندو آهي. ان جي کثافت ۽ مضبوط ماس جي ڪري، اهو ٻڏي ٿو.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਮਜਨ ਕਰੈ ਤੋਬਰੀ ਤਉ ਮਿਟਤ ਨ ਕਰਵਾਈ ਭੋਏ ਵਾਰ ਪਾਰ ਕੈ ।

atthasatth teerath majan karai tobaree tau mittat na karavaaee bhoe vaar paar kai |

جيئن ڪولوسنٿ (توما) پنهنجي تلخيءَ کي نه وڃائيندي آهي، تيئن اُٺن زيارتن تي اندر ۽ ٻاهر ٻنهي طرفن کان ڌوئي ويندي آهي.

ਅਹਿਨਿਸਿ ਅਹਿ ਲਪਟਾਨੋ ਰਹੈ ਚੰਦਨਹਿ ਤਜਤ ਨ ਬਿਖੁ ਤਊ ਹਉਮੈ ਅਹੰਕਾਰ ਕੈ ।

ahinis eh lapattaano rahai chandaneh tajat na bikh taoo haumai ahankaar kai |

جهڙيءَ طرح سانگ سڄي عمر صندل جي وڻ جي ٿنڀن ۾ وڪوڙيل رهي ٿو، پر وڏي ڄمار جي غرور سبب پنهنجو زهر نه وهائي.

ਕਪਟ ਸਨੇਹ ਦੇਹ ਨਿਹਫਲ ਜਗਤ ਮੈ ਸੰਤਨ ਕੋ ਹੈ ਦੋਖੀ ਦੁਬਿਧਾ ਬਿਕਾਰ ਕੈ ।੩੨੯।

kapatt saneh deh nihafal jagat mai santan ko hai dokhee dubidhaa bikaar kai |329|

ساڳيءَ طرح، جيڪو دل ۾ ذليل ۽ ڪوڙو آهي، ان ۾ فريب ۽ شڪي محبت آهي. دنيا ۾ سندس زندگي بيڪار ۽ بيڪار آهي. هو درويش صفت ۽ گرو-ماڻهن جو ملامت ڪندڙ آهي ۽ پنهنجي ”منهن“ جي حساب سان برائي ۽ گناهن جي ڄار ۾ ڦاٿل آهي.

اشاريه (1 - 675)

کبیت سوئے صفحو: 1 - 675