جس تراں پتھر جگنترِ جگ بھر لکھاں برساں تانئی جل دے اندر وسدا ٹکیا رہے، پر ردے اندروں اہ کٹھورتا کارن نہیں بھجیا کردا، تے بجر بھار اتینت بھار کر کے ڈبیا ہی رہندا ہے۔
ایسا ہی تومبی چاہے اٹھاہٹھ پرسدھّ تیرتھاں وکھے سنان کرا لیائیے، تد بھی بھاویں ارار دھوئیے تے بھاویں پار اوس دی کڑتن نہیں ہی مٹیا کردی۔ بھوئے پاٹھانتر دھوئے دی تھاں ہندیاں ارتھ اچار چاہے پار بھیونوینئے تاں بھی اس دی کوڑتن نہیں ہی مٹیا کردی۔
دنے رات اہِ سرپ چنن دے بوٹے نوں چمبڑیا رہندا ہے ایڈی اتینت سیتلتا دا ہر ویلے سمیپی بھی بھاویں رہندا ہے تد بھی شیخ ناگ دی کل وچوں ہون دے کارن تتھا اچھیاچاری ناگاں دے بنس دا انگ ہون دے مد روپ ہؤمیں انہکار توں پرگٹ ہوئی وہُ نوں نہیں تیاگیا کردا۔
ایہو جیہے لوک اسل وچ دکھاوے دے پریم والے ہندے ہن تے آپ ہی دبدھا دویتا ویر ورودھ دا بکار وگاڑ = بکھیڑا کھڑا رکھّ کے سنت جناں دے دوکھی الٹے سنت جناں سادھاں اپر دوشنا اروپن کرن والے بندے ہن جس کر کے اہ مانو جگت اندر اپھل ہی جمے ہندے ہن ۔۔329۔۔