جس تراں سارے بوٹے رہندے آپو آپنی ترھاں دے روپ وچ ہی ہن؛ پر اننج چندن اوناں ساریاں برچھاں نوں چندن بنا لیا کردا ہے؛ ایسے ہی ستگراں نوں مل کے کوئی پرکھاں دی شکل نہیں وٹّ جایا کردی کنتو اندروں باہروں اہ سکھّ زرور بن جاندے ہن؛ ستگراں دے سبھاء سمپنّ۔
جس تراں نہکلنک بوٹی دے پایاں تامبا ہی سونا بن جاندا ہے؛ اتے پارس نوں سپرش کر کے ساریاں دھاتوآں ہی اجلے بھاو شدھ سورن بھاو نوں دھار لیا کردیاں ہن۔
جس تراں ندیاں انیکاں ہن تے اوناں دے پرواہ وگن دی گتی چال نیاری نیاری ہندی ہے پر جد اہ گنگا دے سنگم میل نوں پراپت ہو کے اس دے جل نال سمتا دھار لین ارتھات؛ گنگا روپ ہو جان تاں سڈھال سدھی ڈھال نوں پراپت ہو ٹیڈھیاں وہناں والی وادی تیاگ کے سمندر نال جا ملدیاں ہن۔
تسی پرکار ہی سارے دیو آپو آپنی ٹیو بان توں ودھّ کچھ نہیں دے سکیا کردے اہ کیول ستگورو ہی ہن؛ جو اشرناں نوں بھی شرن دے کے آپنی سنگت وچ لے کے اکال پرکھی پد نوں پراپت کر دندے ہن ۔۔459۔۔