جویں چکی خراس دے پڑ سر تے چکّ کے کتے لجائے نہیں جا سکدے پر کسے ینترُ نال سوکھے ہی کھچّ کے لجائے جا سکدے ہن۔
جویں شیر تے ہاتھی زور کیتیاں وسّ وچ نہیں ہندے، پر اکل نال جتن کیتیاں سوکھے ہی پھڑ کے لے آ سکیدے ہن۔
جویں پربل ندی دا روپ بھیانک روڑو دسدا ہے، بھاو پار نہیں کیتا جاسکدا، پر بیڑی اتے چڑھ کے جھٹ پار اتر سکیدا ہے۔
تویں سنسار وکھے دکھّ سکھّ بڑے بکھم دکھدائی ہن،پر گرو اپدیش روپ جل نال اہ سڑکے دور ہو جاندے ہن ۔۔558۔۔