جویں گھوڑی ودھیرے نوں گھر چھڈّ کے مونہ انھیرے ہی باہر سفر تے چلی جاندی ہے، پر شاماں نوں جد مڑکے آؤندی ہے تاں بچے نال پیار دی سرت کر لیندی ہے۔
جویں ستا ہویا منکھّ سپنیاں وچ دیس دیسانتراں وچ بھرمدا تے بڑاؤندا ہے، پر جد جاگرت وچ آؤندا ہے تاں جھٹ گھر دے پیار وچ آ جاندا ہے۔
جویں کبوتر کبوتری نوں چھڈّ کے اکاش وچ اڈاریاں ماردا ہے پھر آپنے پروار نوں دیکھ کے آپنے سریر نوں ایؤں ڈیگ دندا ہے، جویں مینہ دی کنی دھرتی تے تیزی نال ڈگدی ہے۔
تویں جگت وچ بھگت آپنے پیارے بھگت نوں ویکھکے من، بچن،کرم کر کے اسچرج ہندا ہندا نمگن ہی ہو جاندا ہے ۔۔616۔۔