جس تراں انی نوک وا دھارا بان دی ٹٹّ کے شریر وچ ہی کداچت رہِ جاندی ہے تاں چمک پتھر دکھوندے سار شریر دے اوس ٹکانے سامھنے کردیاں سار ہی اہ باہر آ جایا کردی ہے۔
جس تراں روگی دے سریر اپر پیڑت تھاں تے جوک وا تومبی لگائیدی ہے، تاں اہ لہو گندے نوں کھچّ لیندی، ارُ پیڑا توں ہوئے سرم دکھّ نوں گوا دندی ہے۔
جس تراں دائی، تیویں گربھنی دی دھرن نوں مل دندی ہے تاں گربھ ٹھہر جایا کردا ہے تے پھیر اوس نوں پیڑا نہیں گرس سکیا کردی۔
تسی پرکار کام آدِ پنجے بھوت دوت دشٹتا کرن والے ببھرم ہوئ گھابر کے پریشان ہو کے بھجّ جایا کردے ہن جد کِ ستگراں دے رسیلے منتر وچ جیو رس جاوے۔ وا جد منکھّ دی رسنا نام وچ رس پیندی ہے ۔۔365۔۔