بندھیا استری تے ہیجڑے پرکھ دا سنجوگ آدِ ملے تاں سنتان نہیں اپجیا کردی؛ پانی دے رڑکیاں بھلا مکھن کس تراں پرگٹ ہووے۔
پھنی پھن والے سپّ نوں پھڑ کے ددھّ پیائیے تاں کوئی اوس دی وہُ نہیں مٹ جانی؛ اتے مولی کھادھیاں مونہ وچوں سگندھی نہیں پرگٹ ہو آیا کردی۔
مان سروور اپر جے کتے کاں جا بیٹھے، تاں اوس دا اوتھے واسا اداسی بھریا ہی رہندا ہے؛ ارتھات اوس دا چتّ نہیں لگیا کردا کھنّ من ہی رہندا ہے اتے کھوتے نوں چاہے اتر امبیر لیپیئے؛ پر اہ کھیہ روڑی اتے ہی مڑ مڑ بیٹھدا ہے۔
اسی پرکار ہور ہور دیوتیاں دا سیوک گرو دیو دی سیوا تے مہتّ نوں نہیں جانیا سکیا کرا اتے ایہو جیہے دیو داس دیوتیاں دے سویک دی کدی کٹھن کٹیو ایسی کرور بھیڑی وادی نہیں مٹیا کردی بھاو اسے تراں انت اشٹیئے رہن دا ہٹھدھاری سنساری منورتھاں خاتر ہی پچ پچ مردا رہندا ہے ۔۔445۔۔