ستگراں دے چرناں دی سرن ایک پینڈا اک کدم جے کوئی تر کے جاندا ہے تاں ستگر کوٹِ پینڈا اگے ہوئ لیت ہے ستگورو اک پچھے کروڑ کدم آپ ترکے اوس نوں اگوں ہو سمبھالدے ہن۔
اٹھاں پہراں وچ وا آیو بھر وکھے اک وار منتر ماتر دوارا جو ستگورو دی سمرن یاد کردا ہے گرو تاہِ ہیت تس دے واستے یا تس نوں ہت نال ستگورو بارمبار سمرن یاد کردے رہندے ہن۔
بھاونی بھگتِ بھائ بھاو بھگتی بھری بھونی سردھا نال اگر بھاگ کؤڈی راکھے ستگراں دے سامھنے کؤڈی بھی چڑھا دندا ہے جے کوئی تاں ستگورو تس دے تانئی سرب ندھان سموہ ندھیاں وا خزانیاں دے خزانے دان دے تور تے بخش دندے ہن بھاو ایسا دندے ہن کِ مڑ واپس لین دا سپنے وچ بھی خیال نہیں کردے۔
گلّ کیہ کِ ستگورو دیا دے ندھِ سمندر ہن تے اوناں دی مہما دا بودھ اگادھ اتھاہ ہے، اس واستے نمو نمو نمو نمو نیتِ نیتِ نیتِ ہے آتما من بانی سریر کر کے بارمبار نمسکار ہی کردا ہاں، کیونکِ اہ اننت ہن تنّ وار پرتگگیا کر کے کہندے ہن نیتِ نیتِ نیتِ ۔۔111۔۔