جس پرکار پھیر پتر انیکاں ہی مورکھتائیاں کردا ہے، ماں تد بھی اوس دیاں اؤگناں نوں دل وچ نہیں لیایا کردی۔
جس تراں تؤ ایسے ہی سورما کسے نوں سرنِ سہارا دین دی پرتگیا پوری پوری پالدا ہے، تے جیکر سرناگت انیکاں اپرادھ بھی کرے تاں بھی مار نہیں سٹدا بھاو، سبھ تراں دی چھما دھاردا رہندا ہے، تے اوٹ بنیا رہندا ہے۔
جس تراں پھیر ندی دا جل پرواہ کاٹھ، نوں نہیں ڈوبدا تے اپنے چتّ وچ اس گلّ دی لاج کردا ہے، کِ اہ کاٹھ اس دا اپنا ہی بھلی پرکار پالیا ہویا ہے۔
تسی پرکار ہی پرم گر ستگورو وا گوروآں دے گرو سری گرو نانک دیو دا برد بھی پارس دے پرسن سمان اک ساکھا ہی ادار ہے سکھاں دے کماں کرتوتاں دی کچھ پرواہ ہی نہیں کردا۔ بھاو جس تراں پارس چھوٹی موٹی ونگی سدھی میلی سوچھّ آدِ سبھ دشا وچ سمیپ آئی سربتر دھاتو نوں ہی سپرش کر کے سونا بنا دندا ہے، اسے تراں ستگورو بھی کرم اکرم آدِ دا ویچار نا کر کے سکھاں سرناگتاں دا اوشی نستارا کر دیا کردے ہن ۔۔379۔۔