درشی نوں ادرشی کیتیاں بھاو دیکھن جوگ پرپنچ پسارے ولوں دھیان نوں باہروں سمولچا اندر سمیٹیاں جو درشن گرمکھ نوں آپنے اندر ہویا کردا ہے اہ اچرج روپ ہے۔ جس نوں ہیرتا تکدیاں سار ہی درگ نیتر ہر گئے انیتر روپ ہو جاندے ہن، کیونکِ اہ درسٹِ نزر توں اگمّ ہے ارتھات ایناں نیتراں دوارے اہ کداچت تکیا نہیں جا سکدا۔
شبد توں بھی اہ اگوچر ہے پر پرم ادبھت شبد سروپ جس دی کتھا اکتھّ روپ ہے، جس دے سنن وکھے پرگٹ کنّ ہیران ہو جاندے ہن۔
اوسدا سواد رس چھیاں رساں توں اتپنّ ہوئے چھتیاں بینجناں دے سواداں سواد توں رہت ہے۔ ارُ ایس اپء پریم رس نوں پیا پیتا ہے جس گرمکھ نے اوس دی رسنا ہار کے اننت اننت پکاردی بارمبار نمسکار ہی نمسکار کریا کردی ہے۔
نرگن وا سرگن بھاو کر کے ابیکت سروپ ہے، ارتھات نا اہ نرگن آکھیا جا سکدا ہے تے نا ہی سرگن نام دوارے پرگٹ کیتا جا سکدا ہے، اتے اوس دی گتی گیان وا پرورتی بھی ن گہن نہیں جانی اتھوا گرہن کیتی جا سکدی ہاں! آکھ سکدے ہاں تاں کیول اناں شبداں راہیں کِ اہ سوخم گپت بھاوی ارُ ستھول پرگٹ بھاوی سموہ پرپنچ پسارے دا مول مڈھ ہے تے ورتمان سروپ وکھے سرب ٹھور رمیا ہویا پریپورن برہم ہے ۔۔153۔۔