برہے توں اتپنّ ہوئے وچھوڑے روپ روگ نال پیڑت ہوئی ہوئی آتر آئی ہوئی برہنی استری جیکوں لاج کلاج آدِ نوں وسار کے اساس ابھے ساہ ہوکیاں نوں لیندی ہوئی پتھکاں پاندھیاں راہ جاندیاں مسافراں پندھاؤاں نوں سنیہے دیا کردی ہے۔
تیکوں ہی گرمکھ برہنی ایؤں آکھیا کردی ہے کِ ہے بھائیؤ! ٹیڈھیاں تامسی جوناں ولّ تاں تکو، کِ پریوا کبوتر کیکوں نارِ کبوتری نوں دیکھدے سار اکاش توں بھاو اکاش وچ اڈاریاں ماردا ہویا پر کر کھمبھ ماردا ماردا اکو وار ہی اس اپر آن ٹٹدا ارتھات آن ملدا ہے۔
گلّ توڑکے تسیں تاں ہے پریتم ستگرو! چوداں ودیا دے بھنڈار بھاو، شدھّ ستوک سروپ ہو۔ آپنے آسرے پرنے جیؤن والی اک ماتر آپ دی ہی کامنا پرائن رہن ہاری جگیاسو روپی استری نوں وچھوڑے روپ شترو دے بھے توں کیوں نہیں چھڈوندے؟
ہے مہاراج! آپدیاں چرناں توں بمکھ رہن کارن راتری دے ہنیرے وچ تاریاں دے چمتکار سمان بیئنت دکھّ میرے اندر پرگٹ ہو ہو پے رہے ہن، جو کیول آپ دے درشن روپ سورج دے پرگاس ماتر نوں ہیرت نہاردے تکدے سار ہی ہرہِ لوپ ہو جانگے نورت ہو جانگے تاں تے شیگھر درشن دیو ۔۔207۔۔