جویں جدھّ ویلے یودھا شستر تے سنجء سجاؤندا ہے تے لوبھ موہ چھڈّ کے سورما بن کے میدانِ جنگ وچ جاندا ہے۔
جنگی واجا زور دا وجدا سن کے اہ کھڑ جاندا ہے، جویں بدل دی غرز سن کے مور۔ پھر جیوں جیوں سورمیاں دیاں گھٹاں چڑھیاں تکدا ہے تاں انگاں وچ نہیں سماندا۔
مالک دے کمّ وچ لگا ہویا یدھ کردا لڑ مردا ہے، جاں پھر جنگ جتّ کے آؤندا ہے تے جو ہالت جنگ دی بیتی سی کہِ سناؤندا ہے۔
تویں ہی بھگتی مارگ والا جاں تاں جگت پتی نوں مل کے چپ ہو جاندا ہے جاں بولدا ہویا گد گد ہندا تے مسکراؤندا ہے ۔۔617۔۔