جس تراں نال مٹھیائی نوں چاہے کتناں ہی جتن کر کے لکا لکا رکھیئے؛ پر کیڑیاں پھیر بھی اتھے جا ہی پہنچدیاں ہن تے اس مٹھیائی نوں پچھان کے چمبڑ جاندیاں ہن۔
جس تراں دیوے نوں جگا کے کتنا بھی کیوں نا گھر اندر چھپا کے رکھیئے پر پرتکھّ ہی تس اندر سہجِ سمات اروک ہی بناں روک ٹوک دھس جایا کردے ہن: اتھوا اس دیوے سامنے پج کے نرجتن سما جاندے سڑ مردے ہن۔
جس تراں پھیر کول پھل اکلونجے کتے نرمل جل وکھے استھت ہندا ہے؛ پرنتو بھورے اتھوں شہد چھکن واستے اوس پاس چلے ہی جایا کردے ہن۔
تسی پرکار ہی جس گرمکھ دے ہردے اندر گرو مہاراج کرتار دے پریم دا پرگاس ہو اؤندا ہے؛ سارا سنسار ہی اوس دے در اپر ترلے کڈھن لگ پیا کردا ہے؛ بھاو واہگرو دی کرپا دا نواجیا سمجھیا جا کے سنسار بھر دیاں ہی مراداں پوریاں کرن دا اہ استھان بن جایا کردا ہے ۔۔410۔۔