دیکھو! جل دا سبھاء جو کاٹھ نوں نہیں ڈوبدا؛ کیونکِ اہ اس بچن آکھے دی لاج دھاردا ہے کِ اہ اوس دا آپنا ہی پالیا ہویا ہے۔
اگوں کاٹھ اپنے ہردے اندر مانو جان توں ودھ پیارا منکے اگنی نوں جگوت سمبھالیا رکھیا کردا ہے؛ اس لئی کِ اوس دے پالنہارے جل دی اتپتی اوس توں ہوئی ہوئی ہے؛ پر ساڑن ہاری دشٹ اگّ اپنے وچ آ پئے کاٹھ نوں بھلی بھانت ساڑ سواہ کر سٹدی ہے؛ زرا لاج نہیں کردی۔
اگر چنن نوں پانی زرور ڈوب لیندا ہے پر اہ بھی ہانی واستے نہیں سگماں جدوں باہر کڈھو اوس اگر دا ملّ ودھ جایا کردا ہے بھاو ڈوب کے سگوں جل اگر دی کسوٹی دا کمّ دیا کردا ہے اسل پرکھ اپرنت سوارتھی ہتھاں وچوں پاوک دگدھ کے اگّ بال کے اس نوں بہت سارا کاڑھیا جاندا ہے۔
ایتھوں تک کِ جد جال میل کے اوس دا لہو چون لگدا ہے تاں جل جھٹ مل کے اوس دا چوآ اتر بنا دندا ہے؛ اؤگنیارے دے اؤگن نوں بھی گن ہی منن دے برد نوں سوچدا ہے اگدا اپرادھ نہیں مندا ۔۔425۔۔