Mira a auga, a súa natureza nunca afoga a madeira nela. Considera que a madeira é propia, o que a criou regando e mantén así a vergoña desta relación.
A madeira mantén o lume latente pero tomando a madeira en si mesma o lume queima (leña) a cinza.
A madeira de Gularia Agalocha (Agar) rexorde na auga despois de afundirse durante algún tempo. Este afundimento aumenta o valor da madeira. Para queimalo ben ao lume, cócese en auga.
Despois, a súa esencia mestúrase ben en auga que se torna doce cheiro. Para extraer a esencia da madeira, a auga ten que soportar a calor do lume. Pero pola súa natureza tranquila e tolerante, a auga transforma os seus deméritos en méritos e cumpre así os seus deberes.