Ó amigo! vendo a fermosa forma da amada, quedara inconsciente. Ao ver ese rostro radiante de novo no meu interior, a miña conciencia interior ancouse á paz estable.
Ó amigo! escoitando cuxas palabras ambrosianas, os meus oídos quedaran arrebatados, agora coas palabras ambrosianas da mesma lingua entrando na miña conciencia, o meu eu interior quedou absorto no seu Naam Simran.
O amado Señor rezando a quen a miña lingua se cansou, estou orando sen parar para chamar a ese Señor no leito do meu corazón.
Do mesmo xeito que consumir algunha substancia embriagadora, pérdese toda a conciencia e a conciencia (un home queda inconsciente), agora bebela en forma de Naam Amrit, converteuse nun medio de conciencia interior. (666)