O seguidor sikh de Guru perde o seu eu e consegue a salvación na súa vida cando aínda está vivo. Levando a vida dun propietario de casa, non sente preocupación pola angustia ou a paz/confort que se presenta no seu camiño.
E despois o nacemento e a morte, o pecado e a piedade, o ceo e o inferno, os praceres e as tribulacións, a preocupación e a felicidade son todos iguais para el.
Para unha persoa tan consciente do Guru, a selva e o fogar, o goce e a renuncia, as tradicións populares e as tradicións das escrituras, o coñecemento e a contemplación, a paz e a angustia, a tristeza e o pracer, a amizade e a inimizade son o mesmo.
Un terrón de terra ou ouro, veleno e néctar, auga e lume son todos iguais para unha persoa consciente de Guru. Porque, o seu amor é permanecer absorto no estado estable de coñecemento perpetuo do Guru. (90)