Cailleann leantóir Sikh Gúrú é féin agus sroicheann sé slánú ina shaol agus é fós beo. Agus é i gceannas ar shaol sealbhóir tí, ní mhothaíonn sé aon imní faoi anacair nó faoi shíocháin/chompord a thagann ina bhealach.
Agus ansin breith agus bás, peaca agus cráifeacht, neamh agus ifreann, pléisiúir agus trioblóidí, imní agus sonas go léir comhionann leis.
I gcás an Ghúrú-chomhfhiosach sin, is ionann an dufair agus an baile, taitneamh agus tréigean, traidisiúin tíre agus traidisiúin na Scrioptúr, eolas agus machnamh, síocháin agus anacair, brón agus pléisiúir, cairdeas agus naimhdeas.
Is ionann cnap de thalamh nó d'ór, nimh agus neachtar, uisce agus tine do dhuine atá feasach ar Ghúrú. Mar gheall air sin, is é a ghrá ná fanacht gafa i staid chobhsaí an tsíor-eolais ar an nGúrú. (90)