Coinníonn seirbhíseach uathúil an Fhíor-Ghúrú an intinn fánaíochta faoi smacht trí dhídean an Ghúrú a ghlacadh agus trí mhachnamh a dhéanamh ar fhocail choisric an Ghúrú. Éiríonn a intinn cobhsaí agus luíonn sé ina chompord féin (anam).
Cailleann sé an dúil le saol fada agus imíonn eagla an bháis. Éiríonn sé saor ó gach ceangal saolta agus é fós beo. Bíonn teagasc agus eagna an Ghúrú i gceannas ar a intinn.
Caitheann sé agus scriosann sé a fhéin-dhearbhú agus glacann sé le lamháltas an Uilechumhachtaigh mar rud cóir agus cóir. Freastalaíonn sé ar gach neach beo agus mar sin bíonn sé ina sclábhaí ag na sclábhaithe.
Trí na focail Gúrú a chleachtadh, faigheann sé an t-eolas agus an machnamh diaga. Agus mar sin tá sé cinnte go bhfuil an Dia foirfe Tiarna ar fud gach. (281)