Faigheann iasc a bhaintear as uisce, cé go gcoimeádtar é in éadach síoda bás go fóill tar éis di a bheith scartha ó uisce a ionúin.
Díreach mar a ghabhtar éan as an dufair agus a chuirtear i gcliabhán álainn le bia an-bhlasta, feictear go bhfuil a intinn gan staonadh gan saoirse an dufair.
Díreach mar a éiríonn bean dheas lag agus faoi bhrón ar scaradh óna fear céile. Tá cuma anacair agus mearbhall ar a héadan agus tá faitíos uirthi roimh a teach féin.
Mar an gcéanna scartha ó chomhthionól naofa an Fhíor-Ghúrú, mothaíonn Sikh de chuid an Ghúrú ag caoineadh, ag caitheamh agus ag casadh, trua agus imníoch. Gan comhluadar anam naofa an Fhíor-Ghúrú, níl aon aidhm eile aige sa saol. (514)