Mar a tharlaíonn i ngnáthchúinsí ní thugann duine ar bith aird ar ghhadaí nó ar pharamour, ach nuair a bhíonn aithne air, is cosúil le deamhain iad.
Díreach mar a choinníonn duine ag dul isteach agus amach as teach faoi shaoirse, ach san oíche le linn an dorchadais mothaíonn duine faitíos dul isteach sa teach céanna.
Díreach mar is é an Yamraj (aingeal an bháis) an Rí na bhfíréantacld do dhuine ionraic tráth a bháis, ach an Yamraj céanna is deamhan do peacach a. dealraitheach dó mar dheamhan agus scairteann sé chun cabhair a fháil ar mhaithe lena shábháilteacht.
Mar an gcéanna is naimhdeas san Fhíor-Ghúrú é, agus croí chomh soiléir agus chomh glan leis an scáthán. Is mian leis tinn ó aon duine. Ach cibé cineál aghaidhe a chasann duine ina aghaidh, feiceann sé an Fíor-Ghúrú san fhoirm chéanna (Do dhaoine cearta, Is grá é agus do pheacaigh sé