Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 95


ਪਵਨ ਗਵਨ ਜੈਸੇ ਗੁਡੀਆ ਉਡਤ ਰਹੈ ਪਵਨ ਰਹਤ ਗੁਡੀ ਉਡਿ ਨ ਸਕਤ ਹੈ ।
pavan gavan jaise guddeea uddat rahai pavan rahat guddee udd na sakat hai |

Mar a choinníonn eitleoige ard sa spéir ach amháin má tá gaoth ag séideadh, agus in éagmais gaoithe titeann sé síos ar an talamh;

ਡੋਰੀ ਕੀ ਮਰੋਰਿ ਜੈਸੇ ਲਟੂਆ ਫਿਰਤ ਰਹੈ ਤਾਉ ਹਾਉ ਮਿਟੈ ਗਿਰਿ ਪਰੈ ਹੁਇ ਥਕਤ ਹੈ ।
ddoree kee maror jaise lattooaa firat rahai taau haau mittai gir parai hue thakat hai |

De réir mar a choinníonn barr imrothlach ar a ais/fearsaid chomh fada agus a mhaireann an chasmhóimint a sholáthraíonn an snáithe dó, agus ina dhiaidh sin titeann sé marbh;

ਕੰਚਨ ਅਸੁਧ ਜਿਉ ਕੁਠਾਰੀ ਠਹਰਾਤ ਨਹੀ ਸੁਧ ਭਏ ਨਿਹਚਲ ਛਬਿ ਕੈ ਛਕਤ ਹੈ ।
kanchan asudh jiau kutthaaree tthaharaat nahee sudh bhe nihachal chhab kai chhakat hai |

Mar bhoinn ní féidir le hór fanacht seasmhach i breogán agus tar éis éirí glan, sosóidh agus faigh gliondar;

ਦੁਰਮਤਿ ਦੁਬਿਧਾ ਭ੍ਰਮਤ ਚਤੁਰ ਕੁੰਟ ਗੁਰਮਤਿ ਏਕ ਟੇਕ ਮੋਨਿ ਨ ਬਕਤ ਹੈ ।੯੫।
duramat dubidhaa bhramat chatur kuntt guramat ek ttek mon na bakat hai |95|

Mar sin déanann duine fánaíocht timpeall sna ceithre threo go léir mar gheall ar dhéiúlacht agus bonnfhaisnéis. Ach nuair a ghlacann sé tearmann eagna Ghúrú, faigheann sé an tsíocháin agus éiríonn sé gafa laistigh. (95)