Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Leathanach - 502


ਜੈਸੇ ਜਲ ਮਧਿ ਮੀਨ ਮਹਿਮਾ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਜਲ ਬਿਨ ਤਲਫ ਤਲਫ ਮਰਿ ਜਾਤਿ ਹੈ ।
jaise jal madh meen mahimaa na jaanai pun jal bin talaf talaf mar jaat hai |

Díreach mar nach dtuigeann iasc an tábhacht a bhaineann le huisce agus é ag snámh ann ach tuigeann sí a thábhachtaí agus í scartha uaidh agus faigheann sí bás agus í ag tnúth le haontacht.

ਜੈਸੇ ਬਨ ਬਸਤ ਮਹਾਤਮੈ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਪਰ ਬਸ ਭਏ ਖਗ ਮ੍ਰਿਗ ਅਕੁਲਾਤ ਹੈ ।
jaise ban basat mahaatamai na jaanai pun par bas bhe khag mrig akulaat hai |

Díreach mar ní thuigeann fia agus éan a chónaíonn i dufair a thábhachtaí atá sé ach tuigeann sé a thábhacht nuair a ghabhtar é agus nuair a chuirtear i gcliabhán é ag an sealgair agus ag caoineadh as dul ar ais go dtí an dufair.

ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਮ ਕੈ ਸੁਖਹਿ ਨ ਜਾਨੈ ਤ੍ਰਿਆ ਬਿਛੁਰਤ ਬਿਰਹ ਬ੍ਰਿਥਾ ਕੈ ਬਿਲਲਾਤ ਹੈ ।
jaise pria sangam kai sukheh na jaanai triaa bichhurat birah brithaa kai bilalaat hai |

Díreach mar nach dtuigeann bean chéile an tábhacht a bhaineann le fanacht lena fear céile agus í le chéile ach tagann sí ar a céadfaí nuair a bhíonn sí scartha óna fear céile. Bíonn sí ag caoineadh agus ag caoineadh mar gheall ar scaradh óna chéile.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਆਤਮਾ ਅਚੇਤ ਅੰਤਰ ਪਰਤ ਸਿਮਰਤ ਪਛੁਤਾਤ ਹੈ ।੫੦੨।
taise gur charan saran aatamaa achet antar parat simarat pachhutaat hai |502|

Mar an gcéanna, tá iarrthóir atá ina chónaí faoi dhídean an Fhíor-Ghúrú i ngan fhios do mhóráltacht Ghúrú. Ach nuair a bhíonn sé scartha uaidh, déanann sé aithrí agus caoineadh. (502)