കബിത് സവായ് ഭായ് ഗുരുദാസ് ജി

പേജ് - 502

ਜੈਸੇ ਜਲ ਮਧਿ ਮੀਨ ਮਹਿਮਾ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਜਲ ਬਿਨ ਤਲਫ ਤਲਫ ਮਰਿ ਜਾਤਿ ਹੈ ।

jaise jal madh meen mahimaa na jaanai pun jal bin talaf talaf mar jaat hai |

ഒരു മത്സ്യം അതിൽ നീന്തുമ്പോൾ ജലത്തിൻ്റെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കാത്തതുപോലെ, അതിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തുമ്പോൾ അവൾ അതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിയുകയും ഏകീകരണത്തിനായി കൊതിച്ച് മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਜੈਸੇ ਬਨ ਬਸਤ ਮਹਾਤਮੈ ਨ ਜਾਨੈ ਪੁਨਿ ਪਰ ਬਸ ਭਏ ਖਗ ਮ੍ਰਿਗ ਅਕੁਲਾਤ ਹੈ ।

jaise ban basat mahaatamai na jaanai pun par bas bhe khag mrig akulaat hai |

കാട്ടിൽ വസിക്കുന്ന മാനും പക്ഷിയും അതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കാതെ വേട്ടക്കാരൻ പിടിച്ച് കൂട്ടിൽ ഇട്ടപ്പോൾ അതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കി കാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാൻ വിലപിക്കുന്നതുപോലെ.

ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਮ ਕੈ ਸੁਖਹਿ ਨ ਜਾਨੈ ਤ੍ਰਿਆ ਬਿਛੁਰਤ ਬਿਰਹ ਬ੍ਰਿਥਾ ਕੈ ਬਿਲਲਾਤ ਹੈ ।

jaise pria sangam kai sukheh na jaanai triaa bichhurat birah brithaa kai bilalaat hai |

ഭാര്യ ഒരുമിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഭർത്താവിനൊപ്പം നിൽക്കേണ്ടതിൻ്റെ പ്രാധാന്യത്തെ വിലമതിക്കാത്തതുപോലെ, ഭർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപിരിയുമ്പോൾ അവളുടെ ബോധം വരുന്നു. അവനിൽ നിന്നുള്ള വേർപാടിൻ്റെ വേദനയിൽ അവൾ കരയുകയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਆਤਮਾ ਅਚੇਤ ਅੰਤਰ ਪਰਤ ਸਿਮਰਤ ਪਛੁਤਾਤ ਹੈ ।੫੦੨।

taise gur charan saran aatamaa achet antar parat simarat pachhutaat hai |502|

അതുപോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരു അന്വേഷകൻ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വത്തെ അവഗണിക്കുന്നു. എന്നാൽ അവനിൽ നിന്ന് വേർപിരിയുമ്പോൾ, അനുതപിക്കുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (502)

സൂചിക (1 - 675)

കബിത് സവൈയേ പേജ്: 1 - 675