യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം ശ്രവിച്ചാൽ ഗുരുബോധമുള്ള ശിഷ്യൻ്റെ അജ്ഞത നീങ്ങുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ ഈണങ്ങളുടെയും അടങ്ങാത്ത സംഗീതത്തിൻ്റെ ദിവ്യമായ നിഗൂഢ രാഗങ്ങളുടെയും സമ്മിശ്രണത്തിൽ അവൻ ലയിച്ചു, പത്താം വാതിലിൽ നിത്യമായി കളിക്കുന്നു.
സർവ്വസുഖങ്ങളുടെയും നിധിയായ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് ചൂളപോലെയുള്ള പത്താം വാതിലിൽ നിന്ന് അമൃതത്തിൻ്റെ തുടർച്ചയായ പ്രവാഹം നടക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളാണ് എല്ലാ അറിവുകളുടെയും ഉറവിടം. മനസ്സിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരു ഗുരുസ്ഥാനീയനായ ഒരാൾ പത്ത് ദിശകളിലേക്ക് അലഞ്ഞുതിരിയുന്നത് നിർത്തുകയും ദൈവാധിഷ്ഠിതമായ മനസ്സിനെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധം നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനങ്ങളിൽ ഒന്നായിത്തീർന്നാൽ, ഗുരുഭക്തനായ ഒരാൾ മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നു. അപ്പോൾ ഭഗവാൻ്റെ ദിവ്യപ്രകാശം അവനിൽ പ്രകാശിക്കുകയും പ്രസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (283)