അപൂർവമായ ഒരു ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തി ആത്മീയ കർമ്മങ്ങളിലൂടെ ആത്മീയതയുടെ അറിവ് നേടുകയും സത്യം സത്യവുമായി വീണ്ടും ചേരുമ്പോൾ അവനിൽ സ്വയം ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സംഗീതോപകരണങ്ങൾ ഒരു ഗാനത്തിലെ വാക്കുകളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ശ്രുതിമധുരമായ സ്വരങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതുപോലെ, ഒരു ധ്യാന സാധകൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന നിർഭയനായ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കുന്നു.
ധ്യാനം നമ്മുടെ എല്ലാ ശ്വാസങ്ങളെയും ജീവദാതാവായ ഭഗവാനുമായി ഒന്നാക്കി മാറ്റുന്നതുപോലെ, ഗുരുവബോധമുള്ള ഒരു മനുഷ്യൻ അവനിൽ ധ്യാനിച്ച് അവനിൽ മുഴുകുകയും അവനുമായുള്ള ഈ ഐക്യത്താൽ അവൻ്റെ എല്ലാ ആനന്ദവും ആസ്വദിക്കാൻ പ്രാപ്തനാകുകയും ചെയ്യും.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അമൃതം പോലുള്ള ദിവ്യദൃഷ്ടിയാൽ, അവൻ തൻ്റെ ശരീരത്തെക്കുറിച്ച് (ആവശ്യങ്ങൾ) അബോധാവസ്ഥയിലാകുന്നു. ത്യജിച്ചതും വേർപിരിഞ്ഞതുമായ ചായ്വുള്ള അത്തരത്തിലുള്ള ഒരാൾ വരുന്നത് വിരളമാണ്. (116)