സൃഷ്ടിയുടെ പ്രക്രിയയും സംഭവവും അത്ഭുതവും അത്ഭുതവും വർണ്ണാഭമായതും മനോഹരവുമാണ്. മനോഹരവും മനോഹരവുമായ സൃഷ്ടിയെ വീക്ഷിച്ചും അഭിനന്ദിച്ചും സ്രഷ്ടാവിനെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കണം.
ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ പിൻബലത്താൽ, ഈ വാക്കുകൾ പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ട്, എല്ലാറ്റിലും സർവ്വശക്തൻ്റെ സാന്നിധ്യം ഒരാൾ കാണണം; ഒരു സംഗീതോപകരണത്തിൻ്റെ ട്യൂൺ കേൾക്കുന്നതുപോലെ, ആ രാഗത്തിലെ കളിക്കാരൻ്റെ സാന്നിധ്യം ഒരാൾക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു.
അവൻ നമ്മെ അനുഗ്രഹിച്ച ഭക്ഷണം, കിടക്ക, സമ്പത്ത്, ദാനം എന്നിവയിൽ നിന്നുള്ള ദയയുടെ നിധിയായ സമാധാനത്തിൻ്റെയും ആശ്വാസത്തിൻ്റെയും ദാതാവിനെ ഒരാൾ തിരിച്ചറിയണം.
എല്ലാ വാക്കുകളും ഉച്ചരിക്കുന്നവനും, എല്ലാം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നവനും, ശ്രോതാവും, എല്ലാം നൽകുന്നവനും, എല്ലാ സുഖങ്ങളും ആസ്വദിക്കുന്നവനും. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെപ്പോലെയുള്ള സർവ്വശക്തനായ പൂർണ്ണനായ ഭഗവാൻ സന്യാസിമാരുടെ വിശുദ്ധ സഭയിൽ മാത്രം അറിയപ്പെടുന്നു. (244)