സുസ്ഥിരവും ദൃഢവുമായ നാഥൻ്റെ നാമമല്ലാതെ മറ്റൊരു കർമ്മവും നീതിയുള്ളതല്ല. ഗുരുനാഥൻ്റെ പ്രാർത്ഥനയും ആരാധനയും ഒഴികെ, ദേവീ/ദേവതകളെ ആരാധിക്കുന്നത് നിഷ്ഫലമാണ്. ഒരു ഭക്തിയും സത്യത്തിന് അതീതമല്ല, ധാർമ്മികതയില്ലാതെ വിശുദ്ധ നൂൽ ധരിക്കുന്നത് വ്യർത്ഥമാണ്.
ഒരു യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് ദീക്ഷ നേടാതെ, ഒരു അറിവും വിലപ്പോവില്ല. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റേതല്ലാതെ ഒരു ധ്യാനവും പ്രയോജനകരമല്ല. സ്നേഹം അനുഷ്ഠിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഒരു ആരാധനയ്ക്കും വിലയില്ല, അല്ലെങ്കിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വീക്ഷണത്തിനും ബഹുമാനം ക്ഷണിച്ചുവരുത്താനാവില്ല.
ക്ഷമയും സംതൃപ്തിയും ഇല്ലെങ്കിൽ സമാധാനം നിലനിൽക്കില്ല. സമചിത്തത കൈവരിക്കാതെ യഥാർത്ഥ സമാധാനവും ആശ്വാസവും കൈവരിക്കാനാവില്ല. അതുപോലെ വാക്കും മനസ്സും (അവബോധം) ഒന്നിക്കാതെ ഒരു സ്നേഹവും സ്ഥിരത കൈവരിക്കില്ല.
അവൻ്റെ നാമത്തിൽ ആലോചന കൂടാതെ, ഒരാൾക്ക് ഹൃദയത്തിൽ വിശ്വാസം സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ല, കൂടാതെ ദൈവികരും വിശുദ്ധരുമായ വ്യക്തികളുടെ വിശുദ്ധ സഭയില്ലാതെ, കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകുന്നത് സാധ്യമല്ല. (215)