جز نام پروردگار پایدار و استوار، هیچ عمل صالح دیگری نیست. به جز دعا و عبادت استاد پروردگار، پرستش خدایان/الهه ها بیهوده است. هیچ تقوای فراتر از حق نیست و پوشیدن نخ مقدس بدون اخلاق بیهوده است.
بدون کسب شروع از یک گورو واقعی، هیچ دانشی ارزشمند نیست. هیچ تفکری جز تفکر گورو واقعی مفید نیست. هیچ عبادتی ارزش هیچ عبادتی را ندارد، اگر عشق انجام نشود، و هیچ دیدگاهی که بیان شود نمی تواند موجب احترام شود.
بدون صبر و رضایت، آرامش نمی تواند باقی بماند. هیچ آرامش و آسایش واقعی بدون به دست آوردن یک حالت تعادل به دست نمی آید. به همین ترتیب هیچ عشقی بدون اتحاد کلمه و ذهن (آگاهی) پایدار نخواهد بود.
بدون تدبر در نام او نمی توان ایمان را در دل برقرار کرد و بدون جماعت مقدس افراد الهی و اولیای الهی غرق شدن در نام پروردگار ممکن نیست. (215)