با جدا شدن از جاذبههای دنیوی و سه آن مایا، یک فرد گوروآگاه، حالت چهارم را به دست میآورد و تمام ستایشهای بدن را کنار میگذارد، در یاد خداوند زندگی میکند.
او شیفته ذائقه دنیوی نیست و از سعادت محبت پروردگار برخوردار است. و موسیقی آسمانی با نگه داشتن او در ذهن خود همیشه
او از یوگ و شیوه های ناث چشم پوشی می کند و از نظر روحی از آنها پیشی می گیرد و با رسیدن به نهایت، از شادی و آرامش برخوردار است.
او به دلیل وضعیت معنوی بالای خود و مستقر شدن آگاهی آگاهانه خود در داسام دوار، از امور دنیوی جدا شده و در حالت سعادت باقی می ماند. (31)