با پناه دادن به این فکر که همه را یکسان ببینیم و خداوند را ببینیم و احساسات من یا خودم را از ذهن دور کنم، «حمایت خداوند را به دست آوریم.
با ترک ستایش و تهمت دیگران، باید تلاش کرد تا سخنان الهی گورو را در ذهن یکپارچه کرد و در آن غرق شد. تعمق آن فراتر از توصیف است. پس بهتر است ساکت بمانید.
خدا و خالق و جهان را در نظر بگیرید که خلقت او یکی است. و هنگامی که خدا به این ترتیب شناخته شد، آنگاه انسان برای چندین سال زندگی می کند.
اگر کسی بفهمد که نور او در همه موجودات زنده است و نور همه موجودات زنده در او نفوذ می کند. سپس این معرفت خداوند اکسیر محبت آمیز را به سالک می دهد. (252)