زن سالکی که نفس خود را می ریزد و با شوهر عزیز ملاقات می کند، تنها او همسر محبوب شوهر است. انسان اگر احساس غرور و خودپرستی کند، نمی تواند از خداوند عزت و احترام بگیرد.
همانطور که ابرها در همه جا به طور یکسان می بارد، آب آن نمی تواند از تپه ها بالا برود. آب همیشه می رود و در سطوح پایین تر می نشیند.
همانطور که بامبو در غرور بلند و بلندی خود می ماند و از عطر چوب صندل بی بهره می ماند، اما همه درختان و گیاهان بزرگ و کوچک آن بوی شیرین را در خود جذب می کنند.
به همین ترتیب، برای همسر اقیانوس مهربانی، پروردگار عزیز، باید خود را فدا کرد و مرده زنده شد. تنها در این صورت است که می توان گنج تمام گنج ها را به دست آورد (نام خدا از گوروی واقعی) و به مقام عالی الهی رسید. (662)