با پناه بردن به پاهای نیلوفر آبی سات گورو، ذهن یک فداکار مانند گل نیلوفر شکوفا می شود. به برکت یک گورو واقعی، او با همه و همه یکسان رفتار می کند و رفتار می کند. او هیچ کینه ای نسبت به کسی ندارد.
چنین فردی گوروآگاه ذهن خود را به موسیقی بیصدا آسمانی میچسباند و با لذت بردن از سعادت بهشتی، ذهن خود را در داسام دوار آرام میبخشد.
او که شیفته محبت پروردگار شده است، دیگر از بدن خود آگاه نیست. این یک حالت شگفت انگیز است که همه را شگفت زده می کند.
حتی نمی توان از وضعیت روحی وجدانه یک مرید گورو تمجید کرد. فراتر از تفکر و غیر قابل توصیف است. (33)