حیوانی علف سبز و یونجه می خورد. او از تمام دانش کلام خداوند بی بهره است. به دلیل ناتوانی در صحبت کردن، شیر شهد مانند می دهد.
انسان با زبان خود انواع غذاها را می خورد و میل می کند، اما در صورتی ستوده می شود که زبانش به شیرینی نام پروردگار شیرین شود.
هدف از زندگی انسان پناه بردن به مراقبه نعم اوست. اما یکی از آموزه های گورو واقعی بدترین نوع حیوان است.
کسی که از تعالیم گورو واقعی بی بهره است، در جستجوی لذت دنیوی میل می کند و سرگردان است و برای کسب آنها مضطرب می ماند. حالت او مانند یک مار سمی خطرناک است. (202)